Ο Γιώργος Καρυπίδης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών, βεβαρημένος από σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε εδώ και αρκετά χρόνια. Ανήκε στη γενιά των Ελλήνων σκηνοθετών που γνώριζαν την κινηματογραφική τέχνη εξίσου καλά στη θεωρία και στην πράξη. 

Από την φιλμογραφία του ξεχώρισε η ταινία «Στη σκιά του φόβου», η πιο αντιπροσωπευτική της κινηματογραφικής ματιάς του, που κινήθηκε ανάμεσα στη φαντασία και στην πραγματικότητα, στη μνήμη και στην ενοχή, στον παραισθητικό φόβο και τις ψυχικές «ανασκαφές». Τελευταία ταινία του η «Ουτοπία» (2004).

Ο Γιώργος Καρυπίδης γεννήθηκε το 1946 στη Θεσσαλονίκη. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Ακαδημία Τεχνών στο Άμστερνταμ και κινηματογράφου στην Ακαδημία Κινηματογράφου.

Εργάστηκε ως σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ στο Βερολίνο. Σκηνοθέτησε σχεδόν 100 ντοκιμαντέρ για την ελληνική τηλεόραση.

Δημοσίευσε άρθρα και διηγήματα σε περιοδικά και εφημερίδες. Η μικρού μήκους ταινία του «Θεόφιλος, ο ζωγράφος» (1979), πήρε το Α΄ βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του «Επικίνδυνο παιχνίδι» (1982) πήρε το βραβείο της Ένωσης Κριτικών και η δεύτερη «Στη σκιά του φόβου» (1988) τιμήθηκε με έξι βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ενώ ένα χρόνο μετά, το 1989, μοιράστηκε τα Κρατικά Βραβεία Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας με το «Τοπίο στην ομίχλη» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Το 1991 απέσπασε, για την ίδια ταινία, το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Τεχεράνης.

Γύρισε επίσης την «Αναμέτρηση» (1980, κυκλοφόρησε στις αίθουσες και ως «Επικίνδυνο παιχνίδι»), με πρωταγωνιστές τη Ζωή Λάσκαρη και τον Άρη Ρέτσο, το «Πεθαμένο λικέρ» (1992), τους «Μαγεμένους» (1995). Εξέδωσε δύο συλλογές διηγημάτων: «Πρωταθλητής καταδύσεων» (1992) και «Η διάλεκτος του σκορπιού» (1998).



Πηγή ://atexnos.gr/

Τουλάχιστον 15 άνθρωποι σκοτώθηκαν όταν ένας χείμαρρος από λάσπη και πέτρες κατέκλυσε ένα ξενοδοχείο, όπου ήταν σε εξέλιξη μια γαμήλια δεξίωση, το βράδυ του Σαββάτου στο νοτιοανατολικό Περού.

Το ποτάμι της λάσπης "μπήκε με ορμή στο ξενοδοχείο Αλάμπρα, αφού γκρέμισε τους τοίχους" είπε ο δήμαρχος της πόλης Αμπανκάι, Εβαρίστο Ράμος, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό RPP. Τουλάχιστον 15 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και άλλοι 34 άνθρωποι τραυματίστηκαν.

Σύμφωνα με τον Ράμος, περισσότεροι από 100 άνθρωποι συμμετείχαν στη γιορτή.







ΑΠΕ

Από το 2005, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, η 27η Ιανουαρίου καθιερώθηκε ως Διεθνής Ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος από τους Ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με σκοπό την αφύπνιση της κοινωνίας ώστε να μην επαναληφθούν ξανά όσα βίωσε η ανθρωπότητα την περίοδο του Ναζισμού.

Η ημερομηνία επιλέχθηκε καθώς στις 27 Ιανουαρίου 1945 απελευθερώθηκε από τα προελαύνοντα σοβιετικά στρατεύματα το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς-Μπιρκενάου.

Στη Θεσσαλονίκη θα μεταβεί το απόγευμα ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, προκειμένου να παραστεί σε εκδήλωση αφιερωμένη στην Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος, που συμπίπτει με τη Διεθνή Ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος από το ναζιστικό καθεστώς.

«Η Ελλάδα ενώνει τη φωνή της με τη συνείδηση της ανθρωπότητας και τις δυνάμεις της με τα υπόλοιπα 31 μέλη της Διεθνούς Συμμαχίας Μνήμης του Ολοκαυτώματος που έχουν αναλάβει, με τη Διακήρυξη της Στοκχόλμης, την ευθύνη διατήρησης στη συλλογική μνήμη των συνανθρώπων μας που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα. Παράλληλα, επαναλαμβάνει την πάνδημη καταδίκη κάθε πράξης που αρνείται την ιστορική αλήθεια αλλά και που βεβηλώνει τη μνήμη των εκατομμυρίων θυμάτων της Shoah. Τιμούμε και δεσμευόμαστε, στη μνήμη όσων χάθηκαν και στο όνομα όσων επιβίωσαν, ότι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ» τονίζει σε ανακοίνωσή του το ΥΠΕΞ.

Σημειώνεται ότι τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου καταδίκασαν τη προχθεσινή βεβήλωση του μνημείου του εβραϊκού νεκροταφείου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ζητώντας την άμεση σύλληψη των δραστών.

Το αφιέρωμα της ΕΡΤ

Οι Εβραίοι της Ευρώπης υπήρξαν τα κύρια θύματα του ναζιστικού ρατσισμού και στο πλαίσιο της εφαρμογής του πολιτικού σχεδίου «Τελική Λύση», εξοντώθηκαν έξι περίπου εκατομμύρια Εβραίοι. Ανάμεσά τους, δεκάδες χιλιάδες Έλληνες Εβραίοι βρήκαν τον θάνατο στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Το Αρχείο της ΕΡΤ παρουσιάζει στην ιστοσελίδα ένα απόσπασμα από τη σειρά ντοκιμαντέρ «Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης», θυμίζοντας τις μαύρες σελίδες ενός από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του 20ού αιώνα κατά της ανθρωπότητας, μέσα από τις συγκλονιστικές μαρτυρίες επιζώντων ομήρων στα ναζιστικά στρατόπεδα.

Το απόσπασμα, που προέρχεται από το 14ο επεισόδιο της ιστορικής σειράς ντοκιμαντέρ «Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης», με τίτλο «Η Οργανωμένη Τρομοκρατία των Κατακτητών», αναφέρεται στον εκτοπισμό και την εξόντωση των Ελλήνων Εβραίων και συγκεκριμένα στον αφανισμό της εβραϊκού πληθυσμού της Θεσσαλονίκης, που το 1941 αποτελούσε τη μεγαλύτερη εβραϊκή κοινότητα. Από τους 46.091 Θεσσαλονικείς Εβραίους που μεταφέρθηκαν στα στρατόπεδο συγκέντρωσης, επέστρεψαν μόνο 1950, δηλ. έναποσοστό 4% περίπου.

Για τη ναζιστική πολιτική πρακτική απέναντι στους Εβραίους μιλάει ο Γιάννης Τριάρχου, στέλεχος της ΕΠΟΝ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και ο Ελληνοεβραίος Σολομών Χάουελ, όμηρος, που κατάφερε να βγει ζωντανός από το στρατόπεδο του Άουσβιτς. Γίνεται ακόμη λόγος για τη συμπαράσταση του λαού της Θεσσαλονίκης και της εθνικής αντίστασης στους Ισραηλίτες. Τις απάνθρωπες συνθήκες εγκλεισμού ομήρων στα στρατόπεδα εξόντωσης περιγράφει ο Δημήτρης Μπαλτάς, όμηρος στο στρατόπεδο του Μαουτχάουζεν. Επίσης, περιλαμβάνεται σπάνιο φωτογραφικό υλικό και ξένα κινηματογραφικά ντοκουμέντα με σκηνές φρίκης από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Έτος παραγωγής: 1987

Σενάριο: Πέτρος Ανταίος – Αντώνης Βογιάζος

Σκηνοθεσία: Σωτήρης Αναστασιάδης

Πηγή:ΕΡΤ

Τον κώδωνα του κινδύνου για μείωση του πληθυσμού της χώρας κρούουν οι ειδικοί επιστήμονες, επισημαίνοντας ότι τα τελευταία χρόνια οι θάνατοι είναι σταθερά πολύ περισσότεροι από τις γεννήσεις αλλά και ότι νέοι άνθρωποι υψηλών προσόντων φεύγουν στο εξωτερικό.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε από το 2010 ως το 2017 κατά 355.000


Πηγή:ΕΡΤ

Πέθανε χθες το απόγευμα, έπειτα από άνιση μάχη με τον καρκίνο, σε ηλικία 74 ετών, η δημοσιογράφος Ασημίνα (Μένυα) Παπαδοπούλου, η πρώτη γυναίκα στην Ελληνική Τηλεόραση που ανέλαβε τη Διεύθυνση Ειδήσεων.

Τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της εκφράζουν το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ και η ΕΡΤ. «Η Μένυα Παπαδοπούλου ήταν μία δραστήρια και πετυχημένη δημοσιογράφος, που εργάστηκε για πολλά χρόνια με ζήλο και συνέπεια, αφήνοντας έντονο το δημοσιογραφικό της στίγμα. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητή σε όλους όσοι την γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί της και θα την θυμόμαστε πάντοτε με αγάπη» επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η ΕΣΗΕΑ.

Η ΕΡΤ αποχαιρετά με οδύνη την Μένυα Παπαδοπούλου, η οποία υπηρέτησε επί σειρά ετών την ενημέρωση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης με υψηλό επαγγελματισμό και ήθος, όπως τονίζει και σημειώνει: «Η εκλιπούσα διακρίθηκε ως δημοσιογράφος στον ενημερωτικό τομέα της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου της ΕΡΤ, αλλά ξεχώρισε και ως στέλεχος της εταιρείας. Η Μένυα Παπαδοπούλου υπήρξε η πρώτη γυναίκα που ανέλαβε την ευθύνη του διπλωματικού ρεπορτάζ και τη θέση της διευθύντριας Ειδήσεων, ανοίγοντας νέους δρόμους για την ΕΡΤ. Η διοίκηση της ΕΡΤ εκφράζει τα θερμά και ειλικρινή συλλυπητήριά της στους συγγενείς και τους οικείους της εκλιπούσης».

Η Μένυα Παπαδοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945 και τελείωσε το 16ο Γυμνάσιο Θηλέων στην Κυψέλη. Παρακολούθησε μαθήματα Δημοσιογραφίας στη Σχολή του Ελληνοαμερικανικού Επιμορφωτικού Ινστιτούτου (Greek-American Cultural Institute -μετέπειτα «ΟΜΗΡΟΣ»), με καθηγητή τον Σπύρο Μελά και αργότερα Δημοσίων Σχέσεων στο WEST LONDON COLLEGE. Ήταν πτυχιούχος-αριστούχος (Honours Degree) της LONDON SCHOOL OF DRAMATIC ART, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ και προστίθεται:

Έζησε στο Λονδίνο τις περιόδους 1965-1966, 1967-1974, όταν και εργάστηκε σε μεγάλη Διαφημιστική Εταιρεία, καθώς και την περίοδο 2005-2010, ως Σύμβουλος Τύπου της εκεί Ελληνικής Πρεσβείας.

Ξεκίνησε την καριέρα της στη Δημοσιογραφία το 1975, συντάσσοντας και εκφωνώντας Δελτία Ειδήσεων στην αγγλική, για τη «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» στα Βραχέα Κύματα της Ραδιοφωνίας της ΕΡΤ.

Από το 1976, εργάστηκε στις Εξωτερικές Ειδήσεις της Τηλεόρασης της τότε ΥΕΝΕΔ και, παράλληλα, συνέτασσε και εκφωνούσε αγγλόφωνο Δελτίο Ειδήσεων στην Τηλεόραση.

Το 1977 εκφώνησε για πρώτη φορά Δελτίο Ειδήσεων στην ελληνική στην τότε ΥΕΝΕΔ.

Από το 1978 έως το 1989 εργάστηκε στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», αρχικά στο Εξωτερικό Δελτίο και αργότερα ως αρθρογράφος Διεθνών Θεμάτων. Η πρώτη της αποστολή στο Εξωτερικό για την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», ήταν το 1982, για την κάλυψη της επίσκεψης του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή στον Καναδά. Ακολούθησαν συνεντεύξεις με πολλούς ξένους ηγέτες και αποστολές για την κάλυψη Συνόδων Κορυφής της ΕΟΚ (μετέπειτα ΕΕ) και του ΝΑΤΟ, τόσο για την Τηλεόραση όσο και για την Εφημερίδα.

Είχε πραγματοποιήσει περισσότερες από 150 αποστολές στο Εξωτερικό, καλύπτοντας Συνόδους Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΝΑΤΟ και άλλων Διεθνών και Περιφερειακών Οργανισμών και έχει «καλύψει» δημοσιογραφικά, ταξίδια στο Εξωτερικό .

Το 1982 έγινε η πρώτη γυναίκα Διπλωματικός συντάκτης στην Ελληνική Τηλεόραση (ΕΤ-2 και ΕΤ-1), που κάλυψε τα μείζονα θέματα Εξωτερικής Πολιτικής (Ελληνοαμερικανικά, Ελληνοτουρκικά, Κυπριακό), ενώ ακολούθησε τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Εξωτερικών στις περισσότερες Επίσημες Επισκέψεις τους στο Εξωτερικό. Παράλληλα, όταν βρισκόταν στην Ελλάδα, εκφωνούσε το Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων.

Το Δεκέμβριο του 1993, ορίστηκε Διευθύντρια Ειδήσεων και Ενημέρωσης της ΕΤ-1, η πρώτη γυναίκα στην Ελληνική Τηλεόραση πού ανέλαβε τη Διεύθυνση Ειδήσεων. Παρέμεινε στη θέση έως τον Απρίλιο του 1996.

Την τριετία 1996-1999 εργάστηκε στο MEGA CHANNEL, ως Διευθύντρια Συντάξεως του Πρωινού Ενημερωτικού Προγράμματος με παρουσιάστρια τη Λιάνα Κανέλλη.

Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε περιοδικά και έχει συνεργασθεί επί 12 χρόνια με το Ραδιοφωνικό Σταθμό ΑΘΗΝΑ 9,84, παρουσιάζοντας Πολιτικές εκπομπές και σχολιάζοντας ή αναλύοντας Διεθνή και Διπλωματικά Θέματα.

Μιλούσε άπταιστα Aγγλικά και καλά Γαλλικά και Ιταλικά.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ εκφράζει τα βαθύτατα συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της και αποχαιρετά την εκλεκτή συνάδελφο.

Η κηδεία της Μένυας Παπαδοπούλου θα γίνει το Σάββατο, 2 Φεβρουαρίου 2019, στις 12 μ. στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.




ΑΠΕ

Στο Παρίσι, οι διαδηλωτές θα χωριστούν σε τέσσερις πορείες, από τις οποίες οι τρεις θα καταλήξουν στη Βαστίλλη, ξεκινώντας από τα Ηλύσια Πεδία, την πλας ντε λα Νασιόν και το δημαρχείο της πόλης Ιβρί-σιρ-Σεν (Βαλ-ντε-Μανρ).

Τα «κίτρινα γιλέκα» καλούνται στη συνέχεια να συμμετάσχουν από τις 17:00 έως τις 22:00 σε μια «κίτρινη νύχτα», στην πλας ντε λα Ρεπουμπλίκ, όπου είχαν πραγματοποιηθεί οι συγκεντρώσεις του κινήματος Nuit debout («Άγρυπνη Νύχτα») το 2016.

Πολλές νυχτερινές πορείες, ανάμεσά τους μία που πραγματοποιήθηκε χθες στη Δουνκέρκη (βόρεια) προβλέπεται να πραγματοποιηθούν σε επαρχιακές πόλεις, όπως στο Μονπελιέ ή στο Ολορόν Σεντ-Μαρί. Σχέδια για ανθρώπινες αλυσίδες εμφανίστηκαν επίσης στο Facebook, από τις οποίες πολλές στις Βερσαλλίες την Κυριακή, κυρίως από την Αντάι και τη Σατλέν.

Η συλλογικότητα “ La France en col?re” (Η Γαλλία οργισμένη) της Πρισιλιά Λουντοσκί διοργανώνει «πορεία αλληλεγγύης στα κίτρινα γιλέκα των απομακρυσμένων περιοχών» σήμερα το απόγευμα, ανάμεσα στο υπουργείο Υπερπόντιων Εδαφών και την παρισινή έδρα του Facebook.

Την επομένη της 11ης πράξης, τα «κόκκινα φουλάρα» θα διαδηλώσουν την Κυριακή στο Παρίσι στη διάρκεια μιας «δημοκρατικής πορείας για τις ελευθερίες» ώστε να ακουστεί «η σιωπηλή πλειοψηφία» για την προάσπιση «της δημοκρατίας και των θεσμών».

Στην άκρα αριστερά, απευθύνθηκε κάλεσμα για τη δημιουργία ενός «μαύρου μπλοκ» και μιας “ cort?ge de t?te” (φαινόμενο που έχει εμφανιστεί πρόσφατα στη Γαλλία - ο όρος σημαίνει ότι υπάρχει μια ομάδα που μπαίνει στην κεφαλή της πορείας και αρνείται να ακολουθήσει τους κανόνες που βάζει η περιφρούρηση ή οι αρχές), σημείο συνάντησης αντικαπιταλιστών, αντιφασιστών, αυτόνομων και αναρχικών κατά τις διαδηλώσεις κατά του νόμου για την εργασία.

Από το Μπορντό μέχρι την Τουλόυζη, ισχυρούς τόπους της κινητοποίησης, οι αρχές φοβούνται επεισόδια έπειτα από τη βία που σημειώθηκε τις τελευταίες εβδομάδες.

«Αναμένουμε ότι θα έχουμε και πάλι βία από τους μπαχαλάκηδες που θέλουν να εισδύσουν όπως κάθε φορά στις περισσότερες πορείες, με ένα ταυτόσημο επίπεδο βίας», δήλωσε την Παρασκευή ο υφυπουργός Εσωτερικών Λοράν Νουνιέζ.

Για πρώτη φορά σήμερα, οι δυνάμεις της τάξης, που χρησιμοποιούν τους αμφιλεγόμενους εκτοξευτήρες αμυντικών σφαιρών (LBD), θα φέρουν μικρές φορητές κάμερες, αποφάσισε ο υπουργός Εσωτερικών Κριστόφ Καστανέρ, ο οποίος υποσχέθηκε μεγαλύτερη «διαφάνεια» στη χρήση αυτού του μη φονικού όπλου που έχει κατηγορηθεί ότι τύφλωσε πολλούς διαδηλωτές.

Το διοικητικό δικαστήριο του Παρισιού, στο οποίο προσέφυγαν η CGT και ο Σύνδεσμος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (LDH), επικαλέστηκε αυτό τον πειραματισμό προκειμένου να αρνηθεί την Παρασκευή να αναστείλει τη χρήση των LBD.


Με πληροφορίες από το ΑΠΕ

Να ηττηθεί το πραξικόπημα του αντιδραστικού Γκουάιδο και των ιμπεριαλιστών στη Βενεζουέλα

Υπεράσπιση και Βάθεμα της «Μπολιβαριανής Επανάστασης», για τη νίκη των εργατικών και λαϊκών μαζών

Στις 23 Ιανουαρίου, οι ΗΠΑ σε συνεργασία με την εγχώρια αντίδραση στην Βενεζουέλα, ξεκίνησαν ένα πραξικόπημα ενάντια στον εκλεγμένο πρόεδρο της χώρας Νικολάς Μαδούρο και την κυβέρνησή του, αναγνωρίζοντας τον Χουάν Γκουάιδο, επικεφαλής της νόθας «Εθνοσυνέλευσης», ηγέτη της αντιδραστικής και νεοφιλελεύθερης «αντιπολίτευσης», ο οποίος αυτοανακυρήχθηκε  «μεταβατικός πρόεδρος». Η κυβέρνηση των ΗΠΑ με τον αντιπρόεδρο Μάικ Πενς και τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ και ακολούθως μια «συμμαχία προθύμων» στη Λ. Αμερική (Βραζιλία, Κολομβία, Αργεντινή, Παραγουάη, Χιλή, Γουατεμάλα, Εκουαδόρ) –οι περισσότερες χώρες με δεξιούς–ακροδεξιούς προέδρους– αναγνώρισαν τον Γκουάιδο. Ακυρώνοντας κάθε έννοια λαϊκής/εθνικής κυριαρχίας και την απόφαση του Βενεζουελάνικου λαού να ορίζει τις τύχες του, επεμβαίνουν με ωμό και προκλητικό τρόπο στα εσωτερικά μιας άλλης χώρας, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πώς οι λαοί δεν είναι γι’ αυτούς τίποτα μπροστά στα συμφέροντα μιας χούφτας πολυεθνικών, επιχειρηματιών και των πολιτικών τους αντιπροσώπων.

Οι δήθεν υπέρμαχοι της δημοκρατίας έσπευσαν αμέσως να αναγνωρίσουν τον σφετεριστή πραξικοπηματία Γκουάιδο, ο οποίος δεν είχε καν θέσει προεδρική υποψηφιότητα στις προηγούμενες εκλογές (Μάιος 2018, όπου αναδείχτηκε ο Μαδούρο με 67,8%) και «ψήφισε» ο ίδιος τον εαυτό του! Από κοντά ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΕ Ντόναλντ Τουσκ πήρε θέση ενάντια στον Μαδούρο –πράγμα που έχουν κάνει οι Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία κ.ά.–, καλώντας και άλλες ευρωπαϊκές χώρες να προχωρήσουν στην αναγνώριση του Γκουάιδο. Οι ιμπεριαλιστές και τα τσιράκια τους, όταν δεν τους αρέσουν συγκεκριμένα καθεστώτα και αποτελέσματα εκλογικών διαδικασιών, επιχειρούν να τα ανατρέψουν χωρίς να διστάζουν μπροστά σε οποιοδήποτε μέσο. Δήθεν τους ενδιαφέρουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ελευθερίες του Βενεζουελάνικου λαού, χαρακτηρίζοντας τον Μαδούρο «δικτάτορα» και το καθεστώς του «διεφθαρμένο». Στην πραγματικότητα το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ελέγξουν αυτό που θεωρούν «πίσω αυλή» τους (Λ. Αμερική), η αποτροπή της οικονομικής και πολιτικής διείσδυσης των νεοαναδυόμενων δυνάμεων στην περιοχή (Ρωσία, Κίνα) και να βάλουν χέρι στα τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου της Βενεζουέλας.

Είναι τα δικά τους «ζωτικά συμφέροντα» που επιχειρούν να προστατεύσουν και μαζί με αυτά να ταΐσουν και να στήσουν στα πόδια του ένα μαύρο μέτωπο συναποτελούμενο από δεξιά, ακροδεξιά και ούλτρα νεοφιλελεύθερα καθάρματα, για να στραγγαλίσουν τις κατακτήσεις της «Μπολιβαριανής Επανάστασης», που για πρώτη φορά στην πολύπαθη ιστορία τους είχαν γνωρίσει τα τελευταία 20 χρόνια οι λαϊκές μάζες της Βενεζουέλας, με πρωτοστάτη τη μεγάλη μορφή του εκλιπόντος Ούγκο Τσάβες. Μερικές από αυτές τις κατακτήσεις είναι: εθνικοποιήσεις τομέων–κλειδιά της οικονομίας, καταπολέμηση της φτώχειας και του αναλφαβητισμού, πρόγραμμα κατασκευής λαϊκών κατοικιών και διανομή εκτάσεων γης σε ακτήμονες αγρότες, ενίσχυση της υγείας και της παιδείας, αύξηση μισθών και συντάξεων κ.λπ. Αυτές τις κατακτήσεις, τις οποίες έχει κερδίσει με αγώνες ο Βενεζουελάνικος λαός, έχει βάλει στο μάτι η εγχώρια φιλοϊμπεριαλιστική αντίδραση.

Η «αντιπολίτευση» και οι ιμπεριαλιστές επιχειρούν να πάρουν πίσω ό,τι κερδήθηκε με αγώνες και γενικά να μπλοκάρουν κάθε προχώρημα προς την κατεύθυνση της υπεράσπισης ή διεύρυνσης των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων. Η επίδραση της διεθνούς οικονομικής κρίσης αλλά κυρίως οι υποχωρήσεις μετά τον θάνατο του Τσάβες, δυστυχώς, είχαν επιτρέψει τα τελευταία χρόνια στους αντιδραστικούς να σηκώσουν κεφάλι, να εξαπολύσουν έναν ανελέητο ταξικό πόλεμο ενάντια στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της Βενεζουέλας. Αυτό το διαρκές πραξικόπημα περιλαμβάνει μία σειρά από οικονομικές, πολιτικές, ακόμα και ένοπλες επιθέσεις, ένα συνεχόμενο σαμποτάζ με στόχο την αποσταθεροποίηση του καθεστώτος: τεχνητή έλλειψη τροφίμων και ειδών βασικής ανάγκης, μείωση δυνατότητας δανεισμού, εμπάργκο στις εθνικοποιημένες επιχειρήσεις, απόκρυψη και φυγή κεφαλαίων, μαύρη αγορά, κυρώσεις ενάντια σε πρόσωπα και στην εξαγωγή πετρελαίου της Βενεζουέλας. Ιδιαίτερα η σημαντική εξάρτηση της Βενεζουελάνικης οικονομίας από το πετρέλαιο, την καθιστά ευάλωτη στις διακυμάνσεις της τιμής του, πράγμα που επηρέασε τις οικονομικές της επιδόσεις τα προηγούμενα χρόνια. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση που χτύπησε και την Βενεζουέλα, αλλά και την ανάδειξη νέων αντιδραστικών δυνάμεων στην περιοχή (ιδιαίτερα του Μπολσονάρο στη Βραζιλία), δημιουργούσαν, αντικειμενικά, ένα ασταθές έδαφος, πάνω στο οποίο επιχειρεί ο μηχανισμός της αντίδρασης.

Το επιχειρούμενο πραξικόπημα και η ιμπεριαλιστική επέμβαση πρέπει να αποκρουστεί και να ηττηθεί καταρχήν από την μαχητική κινητοποίηση των ίδιων των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στη Βενεζουέλα. Είναι η δική τους οργάνωση και κινητοποίηση από την οποία αντλεί και ο Μαδούρο, αυτή είναι η δύναμή του. Που το κεφάλαιό της, όμως, έχει υπονομεύσει με τις πολλές υποχωρήσεις του και με το ότι δεν βάθυνε την «Μπολιβαριανή Επανάσταση» σε σοσιαλιστική, επιτρέποντας στους αντιδραστικούς να προσπαθούν διαρκώς να ξανασηκώσουν κεφάλι και να απεργάζονται πραξικοπήματα φασιστικού τύπου. Η κυβέρνηση Μαδούρο δεν έχει μόνο το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να τσακίσει με όλα τα μέσα την ιμπεριαλιστική επέμβαση και την ντόπια αντίδραση, να μην αφήσει τους πραξικοπηματίες να στραγγαλίσουν την «Μπολιβαριανή επανάσταση». Οι εργατικές και λαϊκές μάζες θα πρέπει να μπουν μπροστά και να επιβάλλουν αυτή τη λύση, να υπερασπίσουν τις κατακτήσεις τους, να βαθύνουν την επανάσταση μέχρι την εγκαθίδρυση της δικής τους εξουσίας. Μέρος ενός τέτοιου προγράμματος θα πρέπει να περιλαμβάνει μεγαλύτερης κλίμακας εθνικοποιήσεις/απαλλοτριώσεις χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο όλων των μεγάλων επιχειρήσεων, επέκταση της βιομηχανίας και οργάνωση όλης της παραγωγής κάτω από δημοκρατικό και σοσιαλιστικό σχεδιασμό, εγγύηση όλων των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των μαζών κ.λπ. – καθώς και τον εξοπλισμό του λαού. Προϋπόθεση είναι να ηττηθεί άμεσα το μαύρο μέτωπο της ντόπιας και ιμπεριαλιστικής αντίδρασης, καταπολεμώντας κάθε ολέθρια αυταπάτη για συμβιβασμό με τους αντιδραστικούς, για κάποια «ομαλή και δημοκρατική διέξοδο».

Η ΟΚΔΕ καταδικάζει απερίφραστα κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Βενεζουέλα και υποστηρίζει την ήττα της εγχώριας αντίδρασης και του «προέδρου» των πραξικοπηματιών Γκουάιδο. Καμία νομιμότητα δεν έχει αυτός ο πρόεδρος των πλουσίων, ο εκλεκτός των πολεμοκάπηλων ιμπεριαλιστών, ο φίλος των πιο αντιδραστικών καθεστώτων της περιοχής – και πρέπει να επιστρέψει εκεί όπου ανήκει: στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Καλούμε το εργατικό κίνημα, τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα να κινητοποιηθούν και να υπερασπίσουν τον λαό της Βενεζουέλας ενάντια στον θανάσιμο κίνδυνο που αντιμετωπίζει. Εργαζόμενοι και νέοι σε Ελλάδα και Ευρώπη γνωρίζουμε οι ίδιοι από πολιτικά πραξικοπήματα, τη διαρκή αλλοίωση της βούλησής μας μέσω απανωτών νομοθετημάτων, δημοψηφισμάτων και εκλογών που αναιρούνται, κυβερνήσεων που κυβερνούν με τις δυνάμεις καταστολής, νεοφιλελεύθερων και ακροδεξιών συμμοριών που κυβερνούν με διαρκή μνημόνια. Η ήττα των ιμπεριαλιστών και της αντίδρασης στη Βενεζουέλα θα είναι μια νίκη μας ενάντια στους αντιδραστικούς και στην Ελλάδα, που κάνουν το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης όλο και πιο μαύρο, δουλεύοντας γι’ αυτό χέρι–χέρι: είτε είναι ανοιχτά δεξιοί–ακροδεξιοί (Μητσοτάκης, Χρυσαυγίτες κ.λπ.) είτε λυσσασμένοι «κεντρώοι» και «προοδευτικοί» (όπως ο Τσίπρας) που μας εκφοβίζουν με το σκιάχτρο του «σοσιαλιστή δικτάτορα Μαδούρο» και λιβανίζουν τη «δημοκρατία» της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Στεκόμαστε αναφανδόν δίπλα στον αγωνιζόμενο λαό της Βενεζουέλας που δίνει τη μάχη ενάντια στους ιμπεριαλιστές και ενάντια στον «πρόεδρο» της ντόπιας αντίδρασης Γκουάιδο. ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ’ ΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ!

26/1/2019

Συνεδρίασε την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου υπό τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και 'Αμυνας για την επιλογή της νέας ηγεσίας στις ένοπλες δυνάμεις.

Όπως ανακοινώθηκε από το Μέγαρο Μαξίμου, το Συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα:

• Την επιλογή του Αντιπτέραρχου Χρήστου Χριστοδούλου ως Α/ΓΕΕΘΑ
• Την επιλογή του Αντιστράτηγου Γεώργιου Καμπά ως Α/ΓΕΣ
• Την παράταση της θητείας του Αντιναυάρχου Νικολάου Τσούνη ως Α/ΓΕΝ για ένα έτος.
• Την επιλογή του Αντιπτέραρχου Γεωργίου Μπλιούμη ως Α/ΓΕΑ

Επίσης, το ΚΥΣΕΑ αποφάσισε την παράταση για ένα έτος της θητείας του Αρχηγού του Λιμενικού Σώματος, Αντιναυάρχου Σταμάτιου Ράπτη.